การติดตามระดับน้ำตาลกลูโคสอย่างต่อเนื่องในแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน

บทนำ

โรคเบาหวาน (Diabetes mellitus; DM) เป็นความผิดปกติที่พบได้บ่อยในแมวสูงอายุ  1 และมีความจำเป็นต้องได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม ด้วยการติดตามการตอบสนองของการรักษาด้วยอินซูลินอย่างใกล้ชิด และหากควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้ดี ก็จะสามารถบรรเทาอาการของโรคเบาหวานได้  2,3,4  ปัจจุบันมีการพัฒนาเทคโนโลยีที่ทันสมัย ซึ่งจะช่วยให้สามารถตรวจสอบระดับกลูโคสได้อย่างต่อเนื่อง นำไปสู่การเพิ่มความสามารถของสัตวแพทย์ในด้านการดูแล และควบคุมระดับน้ำตาลของสัตว์ที่ป่วยได้  5,6,7,8,9

โรคเบาหวาน ประเภท 2 (Type II DM) พบบ่อยมากที่สุดในกลุ่มแมวที่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคเบาหวาน ซึ่งเกิดจากการทำงานที่ผิดปกติของตับอ่อนซึ่งมีหน้าที่หลั่งอินซูลิน ร่วมกับการไม่ตอบสนองต่ออินซูลินของส่วนปลาย (peripheral insulin resistance) การวินิจฉัยขึ้นอยู่กับการแสดงอาการทางคลินิก ได้แก่ การปัสสาวะมาก (polyuria) การกินน้ำและอาหารมาก (polydipsia และ polyphagia) และการมีน้ำหนักลดลง ร่วมกับประวัติการมีภาวะน้ำตาลในเลือดสูง (hyperglycemia) และมีน้ำตาลในปัสสาวะ (glycosuria)  2,3  การวินิจฉัยในแมวมีความซับซ้อน เนื่องจากแมวสามารถเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดสูงได้จากความเครียด (stress hyperglycemia) ดังนั้น นอกจากการจดบันทึกประวัติภาวะน้ำตาลในเลือดสูง (hyperglycemia) และมีน้ำตาลในปัสสาวะ (glycosuria) จึงเป็นต้องมีการวินิจฉัยแยก และคัดออกโรคที่อาจแสดงอาการทางคลินิกที่คล้ายกัน เช่น การเกิดภาวะต่อมไตรอยด์ทำงานมากผิดปกติ (hyperthyroidism) และโรคระบบทางเดินอาหาร การรักษาโรคเบาหวานในแมวอาศัยการรักษาด้วยอินซูลิน การปรับโภชนาการอาหาร การจัดการน้ำหนัก และการจัดการความเจ็บป่วยและโรคอื่นๆที่เป็นอยู่ ซึ่งในแมวหลายตัวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน ประเภทที่ 2 (type II diabetic) หากควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้ดีจากการรักษาด้วยอินซูลิน จะช่วยบรรเทาอาการของโรคได้ ทั้งนี้ต้องอาศัยจากหลายปัจจัย ได้แก่ ความรุนแรงของปัญหาที่เกี่ยวกับตับอ่อน (severity of pancreatic pathology) ภาวะดื้อต่ออินซูลิน (insulin resistance) ซึ่งเป็นผลมาจากความเจ็บป่วยที่เป็นอยู่ หรือการใช้ยาบางชนิด ภาวะโรคอ้วน และความสามารถของเจ้าของในควบคุมการให้อาหารคาร์โบไฮเดรตต่ำแก่แมว  10,11 การสูญเสียเซลล์เบต้า (beta-cells) ที่ตับซึ่งอาจส่งผลให้เกิดการพัฒนาโรคเบาหวาน ประเภทที่ 1 ได้ ดังนั้น หัวใจสำคัญที่จะช่วยให้ดูแลแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน คือ การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดให้เหมาะสม Insulin therapy

ประเภทของอินซูลิน

อินซูลินที่ใช้ในการรักษาแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานมี 3 ประเภท (แสดงในตารางที่ 1)
ได้แก่ ประเภทที่ 1 protamine zinc insulin หรือ PZI ประเภทที่ 2 lente (สารแขวนลอยของ porcine insulin zinc) insulin และประเภทที่ 3 glargine insulin ซึ่งเป็นอนุพันธ์ของอินซูลิน (insulin analogue)  3 Detemir เป็นอนุพันธ์ของอินซูลินอีกชนิด สามารถนำมาใช้ในการรักษาได้เช่นกัน แต่ไม่นิยมนำมาใช้ เนื่องจากราคาสูง ส่วนอินซูลิน neutral protamine Hagedorn หรือ NPH มีระยะเวลาการออกฤทธิ์สั้นมาก (very short duration of action) ในแมว จึงไม่แนะนำให้นำมาใช้ในการรักษา

การรักษาด้วยอินซูลินในแมวที่เริ่มต้นการรักษาเบาหวานเป็นครั้งแรก จะเริ่มจากการใช้ขนาดยา 1-3 U/cat หรือ 0.25-0.5 Unit/kg โดยผู้เขียนแนะนำให้เริ่มต้นจากขนาดยาต่ำสุดก่อน แต่ไม่ว่าจะเลือกใช้ขนาดยาที่แนะนำเท่าไหร่ การฉีดอินซูลินสองครั้งต่อวันให้ผลการควบคุมน้ำตาลในเลือดดีกว่าการฉีดวันละครั้ง หากมีข้อจำกัดที่ไม่สามารถฉีดวันละสองครั้งได้ แนะนำให้ใช้อินซูลินกลุ่ม PZI หรือ glargine วันละครั้ง จะช่วยควบคุมอาการทางคลินิกในแมวบางตัวได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ตารางที่ 1 ผลิตภัณฑ์อินซูลินที่แนะนำให้ใช้ในแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน

 

 

 

เป้าหมายของการรักษาด้วยอินซูลิน

เป้าหมายหลักของการรักษาแมวที่ป่วยโรคเบาหวานด้วยอินซูลิน คือการควบคุมอาการทางคลินิกของโรคเบาหวาน ควบคู่ไปกับการป้องกันการเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ (hypoglycemia) และเป้าหมายรองลงมา คือการช่วยบรรเทาอาการทางคลินิก แผนการติดตามอาการควรคำนึงถึงไลฟ์สไตล์ของเจ้าของ โรคประจำตัวและโรคที่เป็นอยู่ของแมว อายุของแมว และความสามารถในการติดตามกลูโคสอย่างใกล้ชิด โอกาสที่จะลดอาการทางคลินิกของแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานได้มากเท่าไหร่ยิ่งขึ้นอยู่กับความเคร่งครัดในการควบคุมระดับน้ำตาลในแมว อย่างไรก็ตามภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำอย่างรุนแรง (severer hypoglycemic) อาจส่งผลอันตรายถึงชีวิต และนำไปสู่การทำลายทางระบบประสาทแบบถาวร ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำจากการเหนี่ยวนำของอินซูลิน ส่งผลให้เกิดการหลั่งฮอร์โมนที่ทำงานตรงกันข้ามกับอินซูลินออกมา เช่น glucagon growth hormone cortisol และ epinephrine ซึ่งจะมีผลให้เกิดการต้านฤทธิ์ต่ออินซูลิน ทำให้การควบคุมโรคเบาหวานแย่ลง

ระดับน้ำตาลในกระแสเลือดที่เหมาะสมควรมีค่าอยู่ระหว่าง 80-200 mg/dL หรือ 4.4-11.1 mmol/L) แต่แมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานจะมีระดับน้ำตาลที่สูงกว่า อย่างไรก็ตาม แมวส่วนใหญ่สามารถควบคุมสมดุลระดับกลูโคสในกระแสเลือดได้ หากระดับความเข้มข้นของน้ำตาลในเลือดน้อยกว่า 300 mg/dL หรือ 16.7 mmol/L เนื่องจากการดูดซึมย้อนกลับกลูโคสที่ท่อหน่วยไตปริมาตรสูงสุดอยู่ที่ 270 mg/dL หรือ 15 mmol/L  12 จึงเป็นข้อที่ควรคำนึงถึงเมื่อทำการประเมินระยะเวลาออกฤทธิ์ของอินซูลิน หากระดับกลูโคสในเลือดอยู่ระดับต่ำสุด ที่เป็นผลมาจากการทำงานของฮอร์โมนที่ออกฤทธิ์ต้านอินซูลิน เช่น กลูคากอน (glucagon) ซึ่งจะทำให้น้ำตาลในเลือดเพิ่มขึ้นเร็วกว่าเวลาที่ควรจะเป็น กลยุทธ์การติดตามอาการที่เหมาะสม สำหรับการประเมินการตอบสนองต่อการรักษาด้วยอินซูลินซึ่งในแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานควรประเมินเฉพาะรายตัว และเจ้าของTraditional monitoring of diabetic patients

 

การติดตามอาการสัตว์ที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน

เครื่องมือหลักของสัตวแพทย์ในการติดตามอาการ จะใช้การประเมินจากอาการทางคลินิกที่แสดงออก และน้ำหนักตัวของสัตว์ รวมถึงการวัดระดับปริมาณน้ำตาลกลูโคสในกระแสเลือด ปัสสาวะ และการตรวจหา glycosylated protein

 

อาการทางคลินิก

เป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน คือ การควบคุมการแสดงอาการทางคลินิกของโรค ในแมวที่ไม่สามารถควบคุมระดับน้ำตาลได้ มักจะแสดงอาการทางคลินิกอย่างต่อเนื่อง และน้ำหนักลดลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่หากมีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำอย่างรุนแรงจะส่งผลให้มีการแสดงอาการทางคลินิกแบบเป็นๆ หายๆ เช่น อาการอ่อนแรง อ่อนเพลีย และแสดงอาการชัก ส่วนภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำเล็กน้อย ซึ่งยังมีส่วนทำให้การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ดีพอ แต่ร่างกายจะแสดงอาการทางคลินิกเพียงเล็กน้อย จนอาจทำให้เกิดการวินิจฉัยผิดพลาดไป

 

Blood glucose curves

การทำ blood glucose curves เป็นการทดสอบที่ใช้เป็นมาตรฐาน (gold standard) ในการประเมินความสามารถการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดเป็นเวลาหลายปี แต่วิธีนี้มีข้อจำกัดมากมาย ไม่ว่าจะมีราคาแพง หรือจำเป็นต้องใช้หลายตัวอย่างในการทดสอบ ซึ่งก่อให้เกิดความเครียดต่อตัวแมวและเจ้าของ นอกจากนี้ blood glucose curve ยังมีความแปรปรวนที่เกิดขึ้นได้ในแต่ละวัน ถึงแม้ว่าจะให้เจ้าของทำ และจดบันทึกได้เองที่บ้านเพื่อลดปัจจัยความเครียด (แสดงในรูปที่ 1)  13 ซึ่งผลการทดสอบในลักษณะเช่นนี้ อาจส่งผลให้เกิดการแปลผลที่ผิดพลาด และนำไปสู่การรักษาที่ไม่ถูกต้อง 

Glycosylated proteins

 

การวัดปริมาณ Glycosylated proteins เช่น fructosamine และ hemoglobin A1C (HbA1c) สามารถช่วยประเมินการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดระยะยาว และช่วยในแปลผล blood glucose curves ได้ เนื่องจากโปรตีนเหล่านี้จะจับกับกลูโคสแบบย้อนกลับไม่ได้ และจับได้นานจนกว่าโปรตีนจะสลายไป ซึ่งจะตรวจวัดโปรตีนเหล่านี้ได้จากเลือด (whole blood) หรือ ซีรัม (serum) ซึ่ง Fructosamine จะบ่งบอกถึงความสามารถในการควบคุมระดับน้ำตาลเพียง 1-2 สัปดาห์แรก ในขณะที่ HbA1c จะช่วยแสดงถึงความสามารถในการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้ครอบคลุมถึง 4-6 สัปดาห์  14,15,16

 

Urine glucose

การตรวจวัดระดับน้ำตาลในปัสสาวะ ยังช่วยในการประเมินการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด และมีประโยชน์อย่างยิ่งในแมวเบาหวานที่กำลังมีอาการที่ดีขึ้น รวมถึงการตรวจหาอาการที่อาจกลับมาเป็นซ้ำได้ในภายหลังจากอาการทางคลินิกลดลงแล้ว แต่ทั้งนี้ไม่ควรใช้ระดับน้ำตาลลูโคสในปัสสาวะเป็นตัวตรวจสอบปริมาณอินซูลิน แต่ยังสามารถใช้ในการประเมินการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้ในแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมีการประเมิน และจดบันทึกอย่างสม่ำเสมอ และหากพบคีโตน (ketones) ในปัสสาวะจะก็ช่วยบ่งบอกถึงภาวะ ketoacidosis จากเบาหวานได้

Continuous glucose monitoring

Continuous Glucose Monitoring หรือ ระบบ CGM สามารถใช้ประเมินความเข้มข้นน้ำตาลกลูโคสระหว่างเซลล์ (interstitial blood glucose concentration) ได้ต่อเนื่องนานถึง 14 วัน ผ่าน catheter ขนาดเล็กที่มีความยืดหยุ่นที่ฝังไว้ชั้นใต้ผิวหนัง (subcutaneous) นอกจากนี้ ยังช่วยให้สัตวแพทย์สามารถติดตามปริมาณอินซูลินที่ใช้ในการรักษาแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวาน (insulin-treated diabetic cats) ได้อย่างแม่นยำ และมีความไวต่อการตรวจจับภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำได้รวดเร็วว่าการทำ glucose curves โดย CGM สามารถใช้ในการปรับขนาดอินซูลินที่ใช้ (insulin dose) ได้ทันที และยังสามารถปรับได้ในระหว่างวันเมื่อต้องการ จากการศึกษาการตรวจสอบความถูกต้อง และแม่นยำของการตรวจวัดความเข้มข้นน้ำตาลกลูโคสระหว่างเซลล์ (interstitial blood glucose concentration) เปรียบเทียบกับความเข้มข้นน้ำตาลกลูโคสในกระแสเลือด พบว่ามีความสัมพันธ์ไปในทิศทางเดียวกันเป็นอย่างดี ในปัจจุบัน CGM ที่นำมาใช้งานในด้านการสัตวแพทย์มีราคาที่เหมาะสม ใช้งานง่าย และแมวมีการตอบสนองที่ดีในระหว่างการตรวจวิเคราะห์ถึงการเปลี่ยนแปลงกลูโคสระหว่างเซลล์ (analysis of changes in interstitial glucose) ในช่วง 14 วัน อุปกรณ์ที่ใช้กันทั่วไปสำหรับการตรวจวัดกลูโคสระหว่างเซลล์ (interstitial glucose monitor) ในปัจจุบัน คือ Freestyle LibreTM หรือ FSL (แสดงในรูปภาพที่ 2) โดยรุ่น models 2 และ 3 นำมาใช้ในแมวแล้ว แต่ยังอยู่ในระหว่างการศึกษาทดสอบความแม่นยำ นอกจากนี้ยังมีเครื่องที่ใช้ตรวจวัดน้ำตาลกลูโคสแบบต่อเนื่องวางขายในตลาดทั่วไป เช่น the Dexcom-CGMTM และ Eversense CGMTM แต่ยังไม่ได้มีการนำมาปรับใช้ในแมว

ในส่วนของข้อบ่งชี้การใช้ FSL มักใช้เป็นเครื่องมือสำคัญในแมวที่มีภาวะน้ำตาลในเลือดสูงร่วมกับเลือดเป็นกรด (diabetic ketoacidosis) แมวเพิ่งที่ได้รับการวินิจฉัยเป็นโรคเบาหวาน (newly diagnosed DM) และในแมวที่เป็นโรคเบาหวานแต่ยังไม่สามารถคุมระดับน้ำตาลให้คงที่ได้ ซึ่ง FSL จะช่วยให้สามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้อย่างต่อเนื่อง และมีประโยชน์ต่อการติดตามตรวจสอบแมวป่วยเป็นเบาหวานที่ต้องการตรวจสอบเป็นระยะ

ความแม่นยำของ FSL

มีหลายการศึกษาที่ทำการตรวจสอบความแม่นยำของ 14-day FSL ที่ใช้ในแมว  5,6,7,8  ในการศึกษานี้ จะทำการเปรียบเทียบปริมาณน้ำตาลกลูโคสระหว่างเซลล์ที่ตรวจจับด้วยเซนเซอร์ ปริมาณกลูโคสในเลือดที่วัดด้วย point-of-care (POC) glucometer และเครื่องวิเคราะห์ชีวเคมีแบบอัตโนมัติ (automated biochemistry analyzer) ในการศึกษาส่วนใหญ่ชี้ให้เห็นว่า FSL ประเมินระดับน้ำตาลในเลือดต่ำกว่าความเป็นจริงเล็กน้อบ แต่การประเมินโดยใช้การวิเคราะห์ตาราง surveillance error grid บ่งชี้ว่า FSL มีความแม่นยําทางคลินิกดี (แสดงในรูปภาพ 3)  5  สิ่งสำคัญ คือ ต้องตระหนักว่ามีความล่าช้าถึง 30 นาทีระหว่างเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำตาลกลูโคสในเลือดและระหว่างเซลล์ ผลที่ได้จึงเกิดความแตกต่างกันบ้าง  8  และพบความแตกต่างมากที่สุดเมื่อระดับน้ำตาลในเลือดมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว รวมถึงมีการศึกษาที่แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่น้อยลงระหว่างระดับน้ำตาลในเลือด และระดับน้ำตาลระหว่างเซลล์เมื่ออยู่ในช่วงภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ (hypoglycemic range) แต่การศึกษานี้มีจำนวนตัวอย่างเลือดที่มีภาวะน้ำตาลต่ำจำนวนน้อยกว่า

การประเมินการทำงานของเซนเซอร์ รุ่น Libre 2 มีเพียงการศึกษาเดียวเท่านั้นที่ได้รับการเผยแพร่อย่างเป็นทางการ  17 ซึ่งมีการตั้งข้อสังเกตว่าเซนเซอร์ประเมินระดับในน้ำตาลในเลือดต่ำกว่าความเป็นจริงเล็กน้อยในช่วงที่ระดับน้ำตาลในเลือดปกติ (euglycemic ranges) และภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำเล็กน้อย (mildly hypoglycemic) แต่ในขณะที่น้ำตาลในเลือดต่ำอย่างมาก (ต่ำกว่า 49 mg/dL หรือ 2.7 mmol/L) เซนเซอร์กลับประเมินระดับน้ำตาลในเลือดสูงกว่าความเป็นจริง 

โดยรวมแล้ว การศึกษาชี้ให้เห็นว่าสำหรับแมวที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานส่วนใหญ่ มีความแตกต่างระหว่าง ระดับกลูโคสระหว่างเซลล์ และระดับกลูโคสในเลือด เพียงเล็กน้อย ซึ่งอาจไม่มีผลต่อการตัดสินใจทางคลินิกของสัตวแพทย์ และการใช้ FSL มีความแม่นยำอย่างเพียงพอสำหรับใช้ในการตรวจติดตามผลการรักษาในแมว อุปกรณ์ที่กล่าวมานั้นยังไม่เคยใช้ในการประเมินแมวที่มีภาวะน้ำตาลในเลือดสูง ร่วมกับเลือดเป็นกรด (diabetic ketoacidosis; DKA) และเป็นที่ทราบกันดีว่าในสุนัขที่มีภาวะคีโตซิส (ketosis) จะไม่ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานของอุปรกณ์ แต่หากมีภาวะขาดน้ำ (dehydrated) จะทำให้ความแม่นยำของอุปกรณ์ลดต่ำลง  18,19  รวมถึงความหนาของผิวหนัง ซึ่งจะไปส่งผลต่อความแม่นยําของอุปกรณ์ในการใช้กับสุนัข  20 แต่ยังไม่มีการทดสอบนี้ในแมว

การติดตามผลการรักษาด้วย FSL

เซ็นเซอร์ FSL แบบใช้ 14 วัน เป็นอุปกรณ์แบบใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 35 มม. และความหนา 5 มม. (แสดงในรูปภาพที่ 4) ช่วยให้เข้าถึงการวัดระดับน้ำตาลระหว่างเซลล์ได้แบบเรียลไทม์ ด้วยการปัดเครื่องสแกนเหนือเซ็นเซอร์ โดยเครื่องอ่านผลสามารถใช้งานกับเซนเซอร์ได้หลายครั้ง ซึ่งเป็นประโยชน์สำหรับผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล หรือจะใช้เป็นแอปพลิเคชันสำหรับสแกนอ่านผลเซนเซอร์จากโทรศัพท์มือถือได้ทั้งระบบ Android และ iPhones ทั้งนั้นไม่ว่าจะใช้วิธีใดในการอ่านผล ข้อมูลที่ได้จะถูกอัปโหลดไปยังคอมพิวเตอร์ หรือเว็บไซต์ LibreView แต่เซนเซอร์รุ่น Libre 2 จะไม่สามารถทำการเชื่อมต่อระหว่างเครื่องอ่าน และแอปพลิเคชันในโทรศัพท์มือถือได้ ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้อุปรกณ์สองรุ่นนี้แทนกันได้ ในประเทศสหรัฐอเมริกาการซื้อเซนเซอร์ และเครื่องอ่านจากร้านขายยาจำเป็นต้องใช้ใบสั่งยา ต่างจากประเทศอื่นๆ ที่อาจไม่จำเป็นต้องใช้ใบสั่งยาในการซื้อ

การเตรียมพื้นที่สำหรับวางเซนเซอร์บนผิวหนัง ควรโกนขน และทำความสะอาดผิวหนังด้วยการเช็ดแอลกอฮอล์ พื้นที่ประมาณ  5 ซม. x 5 ซม. หรือกว้างกว่าขนาดเซนเซอร์เล็กน้อย ชุดเซนเซอร์ถูกเก็บไว้ในในขวดบรรจุ (แสดงในรูปภาพ 5) จากนั้นหยดกาวติดเนื้อเยื่อ (tissue adhesive) ลงบนด้านล่างของตัวแผ่นดิสก์ (disc) ประมาณ 4-8 หยด เป็นวงกลมตามเข็มนาฬิกา เมื่อเสร็จแล้วให้วางขวดบรรจุเซนเซอร์ทำมุมตั้งฉากกับผิวหนัง และหลีกเลี่ยงบริเวณหัวกระดูก เมื่ออยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมแล้ว เข็มจะแทงผ่านิวหนังเพื่อนำหัวตรวจ (probe) เข้าไปฝังอยู่ในชั้นใต้ผิวหนัง (subcutaneously) ส่วนแผ่นดิสก์จะติดกับผิวหนังเพื่อแสดงตำแหน่งที่ฝังเซนเซอร์ จากนั้น 60 นาทีต่อมา สามารถใช้เครื่องอ่าน หรือโทรศัพท์มือถืออ่านผลจากเซนเซอร์ได้ ในสัตว์สามารถวางเซนเซอร์ได้หลายตำแหน่ง แต่ตำแหน่งที่ดีที่สุดมักจะเป็นข้างลำตัว บริเวณช่องอกทั้งสองข้าง หรือระหว่างหัวไหล่ (แสดงในรูปภาพ 6) ทั้งต้องเลือกพื้นที่ที่หลีกเลี่ยงโอกาสเกิดการเสียดสีของปลอกคอหรือสายรัดอกกับเซนเซอร์

ตัวเซนเซอร์สามารถติดทิ้งไว้โดยไม่มีการปิด หรือสามารถใช้แผ่นแปะผิวหนัง (adhesive patch) การใส่เสื้อ หรืออื่นๆ ปิดทับลงบนเซนเซอร์ก็ได้ (แสดงในรูปภาพ 7) การใช้อุปกรณ์ช่วยป้องกันเซนเซอร์ควรใช้ในแมวที่มีกิจกรรมเยอะ (active) หรือแมวที่อาจโดนตัวอื่นในบ้านมารบกวนการทำงานของตัวเซนเซอร์ หากต้องการอ่านผลจากเซนเซอร์ไม่จำเป็นต้องถอดเสื้อ หรือสิ่งป้องกันออก แม้ว่าเซ็นเซอร์จะกันน้ำได้ แต่ก็ไม่แนะนําให้อาบน้ำสัตว์เลี้ยง หรือปล่อยให้ว่ายน้ำในขณะที่มีการติดตั้งเซ็นเซอร์อยู่ เมื่อเซนเซอร์หมดอายุการใช้งาน สามารถลอกออกจากผิวหนังได้ง่าย อาจใช้สำลีแอลกอฮอล์ หรือเบบี้ออยล์ช่วยลอกกาวออกได้เช่นกัน

FSL จะทำการวัดปริมาณน้ำตาลกลูโคสระหว่างเซลล์ทุก 1 นาที และเก็บข้อมูลทุก 15 นาทีไว้ในแผ่นดิสก์ นานถึง 14 วัน โดยแผ่นดิสก์สามารถจัดเก็บข้อมูลได้นานถึง 8 ชั่วโมง และทุกครั้งที่สแกนเซ็นเซอร์ข้อมูลจะถูกดาวน์โหลดไปยังเครื่องอ่าน หรือโทรศัพท์มือถือ โดยเซนเซอร์สามารถแสกนเพื่ออ่านผลได้ตลอดเวลา แต่เพื่อให้ได้การอ่านข้อมูลติดต่อกันอย่างต่อเนื่อง ควรสแกนทุก 8 ชั่วโมงเพื่อป้องกันไม่ให้ข้อมูลถูกเขียนทับซ้อนกัน จากนั้นข้อมูลจะสามารถอัปโหลดไปยังคอมพิวเตอร์หรือเว็บไซต์ LibreView เพื่อดูออนไลน์หรือเป็นไฟล์ pdf ได้ตลอดอายุการใช้งานของเซนเซอร์ เว็บไซต์ LibreView อนุญาตให้จัดเก็บข้อมูลจากสัตว์ป่วยหลายรายได้ ในระบบคลาวด์ (cloud) และสามารถเข้าถึงข้อมูลได้ทั้งเจ้าของและสัตวแพทย์ ไม่เพียงเท่านั้นยังช่วยสร้างรายงานสรุป ให้ผู้ใช้สามารถดูออนไลน์ หรือดาวน์โหลดเป็นไฟล์ pdf ออกมาได้อีกด้วย

ข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นได้ในระหว่างการทำ CGM 

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำตาลในเลือด และระหว่างเซลล์จะใกล้เคียงกัน แต่ก็อาจเกิดปัญหาขึ้นได้ในระหว่างการใช้เซนเซอร์ในการตรวจวัดระดับน้ำตาล ไม่ว่าจะเป็นข้อความระบุความผิดพลาด ความล่าช้าของการรายงานระดับน้ำตาลกลูโคสที่วัดได้ การอ่านค่าระดับน้ำตาลสูงหรือต่ำอย่างต่อเนื่องซึ่งไม่สัมพันธ์กับอาการทางคลินิก การเกิดช่องว่างระหว่างข้อมูล และการเกิดความผันผวนอย่างรวดเร็วของระดับกลูโคสระหว่างเซลล์ (แสดงในรูปภาพที่ 8) การทำงานของเซนเซอร์ล้มเหลวก็อาจเกิดขึ้นได้เช่นกัน และอีกหนึ่งจุดสำคัญ แม้ว่าอุปกรณ์จะวัดความเข้มข้นของกลูโคสได้ระหว่าง 40 ถึง 500 mg/dL แต่กราฟรายงานผลจะไม่แสดงความเข้มข้นของกลูโคสเมื่อมีค่ามากกว่า 350 mg/dL หรือ 19.4 mmol/L หากมีข้อสงสัยเกี่ยวกับระดับน้ำตาลของเครื่องอ่าน ควรตรวจสอบระดับน้ำตาลในเลือดด้วย POC glucometer หรือเครื่องวิเคราะห์ชีวเคมีอันตโนมัติ (automated biochemistry analyzer) ภาวะแทรกซ้อนระหว่างการติดตั้งเซนเซอร์สามารถเกิดขึ้นได้ เช่น การเกิดผื่นแดงบริเวณผิวหนังที่ติดตั้งเซนเซอร์ หรือการเกิดฝี (พบได้น้อย) ดังนั้นหากต้องมีการติดตั้งเซนเซอร์ที่ผิวหนังของสัตว์ ควรเปลี่ยนตำแหน่งที่ติดตั้งเซนเซอร์ในแต่ละครั้ง หลีกเลี่ยงการใช้ตำแหน่งเดียวกันซ้ำสองครั้ง และถึงแม้ว่า FSL จะสามารถวัดระดับน้ำตาลกลูโคสได้ต่อเนื่องนานถึง 14 วัน แต่ในแมวจะมีอายุการใช้งานเฉลี่ยเพียงแค่ 8 วัน

การแปลผลข้อมูล

รายงานสรุป FSL สามารถดูได้บนเว็บไซต์ของผู้ผลิตหรือผ่านซอฟต์แวร์ที่ดาวน์โหลดได้ฟรี ซึ่งมีตัวเลือกการรับชมที่แตกต่างกันมากมาย รายงานบันทึกประจำวันและสรุปรายสัปดาห์แสดงกราฟ (Curve) จากแต่ละวัน ในขณะที่ข้อมูลเชิงลึกของ Glucose Patterns และรายงาน Ambulatory Glucose แสดงข้อมูลเฉลี่ย ซึ่งช่วยให้สามารถประเมินความแปรผันทั้งแบบวันต่อวัน และแนวโน้มรายสัปดาห์ได้ ช่วยให้สัตวแพทย์ประเมินขนาดยา และระยะเวลาการออกฤทธิ์ของอินซูลินได้ และตรวจสอบความต้องการอินซูลินในระหว่างวันกับช่วงกลางคืนที่อาจมีความแตกต่างกัน นอกจากนี้ยังสามารถช่วยประเมินการควบคุมระดับน้ำตาลในแมวที่ได้รับอินซูลินวันละครั้ง รวมถึงในการประเมินความแปรปรวนของการตอบสนองของอินซูลินในแต่ละวัน และเพื่อกําหนดความถี่ของเหตุการณ์ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ และน้ำตาลในเลือดสูงได้

การแปลผลกราฟที่ได้มีความใกล้เคียงกับการประเมิน blood glucose curve แต่การประเมินผลจากเซนเซอร์จะมีความสามารถในการประเมินความแปรปรวนของระดับกลูโคสในแต่ละวันได้ดีกว่า และสามารถกำหนดระดับกลูโคสต่ำสุด ระยะเวลาการออกฤทธิ์ของอินซูลิน  และระดับกลูโคสเฉลี่ยได้อย่างง่ายดาย ตามหลักการระดับกลูควรอยู่ระหว่าง 80-150 mg/d หรือ 4.4 ถึง 8.3 mmol/L และความเข้มข้นของกลูโคสควรต่ำกว่า 300 mg/dL หรือ 16.6 mmol/L เป็นส่วนใหญ่ของในแต่ละวัน ปัญหาที่พบได้ในรายงานระหว่างการใช้ FSL ได้แก่ ขนาดยาของอินซูลินที่ใช้ไม่พอ ระยะเวลาการออกฤทธิ์ของอินซูลินไม่เพียงพอเป็นผลมาจากการเผาผลาญอย่างรวดเร็ว(rapid metabolism) การเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำจากการเหนี่ยวนำของอินซูลิน (แสดงในรูปภาพ 9) และการไม่ตอบสนองต่ออินซูลิน ซึ่งปัญหาเหล่านี้ชี้ให้เห็นถึงสาเหตุที่อาจเกิดจากการปฏิบัติไม่ถูกต้องของเจ้าของ หรือภาวะดื้อต่ออินซูลิน หลังจากการประเมินกราฟ สัตวแพทย์สามารถเปลี่ยนแปลงขนาดอินซูลินที่ใช้อยู่ได้หากมีความจำเป็น และช่วยประเมินการตอบสนองต่ออินซูลินระหว่างการติดตั้งเซนเซอร์ เนื่องจากการติดตั้งเซนเซอร์ทำให้สามารถวัดระดับน้ำตาลได้แบบเรียลไทม์ ซึ่งหากเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำจึงสามารถตรวจพบ ทำการรักษาและลดขนาดอินซูลินที่ใช้ได้ทันที เมื่อมีการปรับขนาดอินซูลิน ในระหว่างที่มีการใช้ FSL จำเป็นต้องรอ 5 ถึง 7 วันเพื่อสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลง อีกทั้งยังสามารถลดขนาดอินซูลินได้หลายครั้งหากจำเป็นในช่วงระหว่างการติดตั้งเซนเซอร์

จากที่กล่าวไปข้างต้นแม้ว่าความสัมพันธ์ของการใช้ FSL และ POC จะมีความใกล้เคียงกัน อีกทั้งการใช้เซนเซอร์ในการตรวจจับจะสามารถเกิดข้อผิดพลาดได้ ดังนั้น หากการใช้ FSL ไม่เหมาะสมกับการใช้ในทางคลินิก ควรใช้ POC หรือวิธีการอื่นที่น่าเชื่อถือในการวัดระดับน้ำตาลในเลือดแทนได้ รวมถึงเมื่อเกิดความผิดพลาดต่างๆของเซนเซอร์ ไม่ว่าจะเป็นข้อความที่ระบุว่าควรแสกนเซนเซอร์อีกครั้งภายหลัง การเกิดช่องว่างระหว่างข้อมูล และการแกว่งตัวของระดับน้ำตาลในเลือดที่ไม่สอดคล้องกับอาการทางคลินิก เมื่อเกิดเหตุการณ์เหล่านี้ควรพิจารณาเปรียบเทียบระดับน้ำตาลจาก FSL และ POC หากไม่สัมพันธ์กันควรเปลี่ยนตัวเซนเซอร์

บทสรุป

อุปกรณ์ตรวจสอบกลูโคสอย่างต่อเนื่อง (continuous glucose monitoring) มีประโยชน์อย่างมากในการประเมินการควบคุมระดับน้ำตาลในแมว แต่จำเป็นต้องมีความเข้าใจในเรื่องของเทคโนโลยีของเซนเซอร์ที่ใช้ รวมถึงข้อจำกัด และข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นได้ ซึ่งจะช่วยให้สามารถใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีได้สูงสุด ในปัจจุบันอุปกรณ์เหล่านี้เป็นตัวเลือกลำดับต้นของสัตวแพทย์ที่ใช้ในคลินิก ซึ่งจะช่วยให้สัตวแพทย์สามารถติดตามอาการสัตว์ที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานได้อย่างแม่นยำมากยิ่งขึ้น และช่วยเพิ่มโอกาสในการบรรเทาอาการของโรคเบาหวานได้อีกด้วย