การจูงสุนัขเดินเพื่อสุขภาพและความ      เป็นอยู่ที่ดี

บทนำ

การออกกำลังจัดว่าเป็นการลงทุนที่ดีที่สุดในการสาธารณสุข 1 เพราะการออกกำลังจะช่วยลดสาเหตุของการเกิดโรคต่างๆทั้งทางกายภาพและจิตใจ ยกตัวอย่างเช่นโรคระบบหัวใจและหลอดเลือด โรคเบาหวานแบบที่ 2 โรคอ้วน มะเร็ง และสุขภาพจิต 23 ผู้ใหญ่ควรออกกำลังที่มีความหนักปานกลางอย่างน้อย 150 นาทีต่อสัปดาห์ รวมถึงการเดินเร็ว แต่มีผู้ใหญ่เฉลี่ยเพียง 75% ที่ออกกำลังได้ตามค่าที่แนะนำไว้ และยิ่งน้อยลงไปในสตรี เด็ก คนชรา รวมถึงคนในประเทศที่ร่ำรวย 4 การเดินเป็นการออกกำลังที่ปลอดภัยและทำได้ง่ายที่สุด มีความพยายามมากมายจากทางการที่จะส่งเสริมให้คนออกมาใช้เวลาในการเดินออกกำลังเพิ่มขึ้น 5

ปัจจัยสำคัญที่จะกระตุ้นให้เกิดการออกกำลังกายมีอยู่แล้วในหลายครัวเรือน การศึกษาในหลายประเทศพบความสัมพันธ์ระหว่างการเป็นเจ้าของสุนัขและระดับการออกกำลังกายของเจ้าของที่เพิ่มขึ้น 6 การศึกษาในสหราชอาณาจักรพบว่าเจ้าของสุนัข 87% มีการออกกำลังถึงเกณฑ์ที่กล่าวมาข้างต้น แต่ผู้ที่ไม่ได้เลี้ยงสุนัขมีอัตราเพียง 63% 7 ที่ออกกำลังได้ถึงตามเกณฑ์ มีข้อสงสัยว่าการเลี้ยงสุนัขทำให้ผู้เลี้ยงกลายเป็นคนที่ชอบทำกิจกรรมหรือคนที่ชอบทำกิจกรรมอยู่แล้วจึงหาสุนัขมาเลี้ยงโดยมีการศึกษาแนวยาวหลายกรณีที่สนับสนุนว่าน่าจะเป็นอย่างแรก 68 ระดับการออกกำลังที่เพิ่มขึ้นมาจากการที่เจ้าของสุนัขใช้เวลาในการจูงสุนัขเดินมาก ร่วมกับจำนวนครั้งที่ออกเดินในแต่ละสัปดาห์เพิ่มมากขึ้น 7 อย่างไรก็ตามจำนวนครั้งในการจูงสุนัขเดินจะแตกต่างกันไปในแต่วัฒนธรรมและแต่ละประเทศ โดยในสหรัฐอเมริกาและออสเตรเลียจะต่ำกว่าในสหราชอาณาจักรซึ่งอาจเป็นผลมาจากสภาพอากาศ 7 เจ้าของสุนัขส่วนมากมักไม่ย่อท้อในการจูงสุนัขเดินถึงแม้ว่าจะมีอากาศที่เลวร้ายเทียบกับคนที่ไม่ได้เลี้ยงสุนัข (รูป 1) 9 นี่อาจเป็นสาเหตุว่าทำไมผู้เลี้ยงสุนัขจึงมีความกระตือรือร้นในการทำกิจกรรมมากกว่าผู้ที่ไม่ได้เลี้ยงโดยเฉพาะในสหราชอาณาจักร การที่เจ้าของนั่งลงที่สวนสาธารณะแล้วปล่อยให้สุนัขวิ่งไปมาไม่นับว่าเป็นการจูงสุนัขเดิน (รูป 2) แต่จากการศึกษาพบว่า 78% ของการจูงสุนัขเดินจัดอยู่ในการออกกำลังกายระดับปานกลาง และมีอีก 4% จัดอยู่ในระดับเข้มข้นซึ่งเพียงพอที่จะเกิดประโยชน์กับร่างกาย 10

การออกกำลังกายยังเป็นประโยชน์ต่อสุนัขทั้งทางร่างกายและจิตใจ มีการประมาณการว่าสัตว์เลี้ยงจำนวนครึ่งหนึ่งประสบปัญหาน้ำหนักเกิน 1112 อันเป็นผลมาจากการขาดสมดุลระหว่างพลังงานที่กินเข้าไปและพลังงานที่ถูกใช้ 13 เจ้าของสุนัขอาจรู้สึกว่าการเพิ่มการออกกำลังให้มากขึ้นเพียงอย่างเดียวสามารถลดน้ำหนักสุนัขได้ แต่แท้จริงแล้ว ในการทดลองที่มีการ randomized control พบว่าการเพิ่มการออกกำลังเพียงอย่างเดียวไม่สามารถทำให้น้ำหนักลดลงได้อย่างมีนัยยะสำคัญ แต่หากคุมปริมาณแคลอรีร่วมด้วยสามารถทำให้น้ำหนักลงได้มากกกว่า 14 ในคนพบว่าการเดินมากขึ้นเพียงเล็กน้อยไม่ช่วยในการลดน้ำหนัก 15 ดังนั้นการเพิ่มการเดินออกกำลังมากขึ้นอาจช่วยลดน้ำหนักสุนัขได้แต่ต่องทำควบคู่ไปกับการคุมอาหารด้วย

ปัจจัยที่จะขัดขวางหรือส่งเสริมการจูงสุนัขเดิน

ถึงแม้ว่าประชากรผู้เลี้ยงสุนัขส่วนใหญ่จะเป็นพวกที่ชอบทำกิจกรรม แต่ก็ยังมีเจ้าของสุนัขอีกไม่น้อยที่ไม่สามารถจูงสุนัขเดินได้มากเพียงพอ งานเขียนชิ้นนึงกล่าวว่ามีเจ้าของสุนัขเพียง 60% ที่สามารถจูงสุนัขเดินได้เฉลี่ย 4 ครั้งต่อสัปดาห์ (คิดเป็น 160 นาที) 6 ซึ่งสอดคล้องกับความพยายามของภาครัฐที่จะกระตุ้นให้เจ้าของสุนัขพาสุนัขออกเดินมากขึ้น 8 มีปัจจัยมากมายที่ส่งผลให้การจูงสุนัขเดินเพิ่มขึ้นหรือลดลง แต่ที่มีหลักฐานเชื่อมโยงมากที่สุดจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่างคนกับสุนัขโดยความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของกับสุนัขบางคู่จะส่งผลให้มีการจูงสุนัขเดินมากขึ้น 16 จากการสังเกตุและสัมภาษณ์เจ้าของสุนัขในหัวข้อว่าทำไมถึงจูงสุนัขเดินและบ่อยแค่ไหนบ่งชี้ว่าเมื่อเจ้าของรู้สึกถึงความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นระหว่างเขาและสุนัข มันจะไปกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกรับผิดชอบที่จะต้องพาสุนัขไปออกกำลังกายตามความเหมาะสม 17 ถึงแม้ว่าเจ้าของสุนัขจะอธิบายว่าการจูงสุนัขเดินนั้นเป็นการทำเพื่อสุนัข แต่การจูงสุนัขเดินนั้นเป็นกระบวนการอย่างหนึ่งที่ช่วยให้เจ้าของได้ลดความเครียดและรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นดังที่ 18 เจ้าของสุนัขผู้หนึ่งกล่าวไว้ว่า

"การจูงสุนัขเดินไม่ได้ทำให้เราได้ออกกำลังเพียงอย่างเดียว แต่มันยังช่วยด้านจิตใจได้ด้วย เพื่อนคนหนึ่งที่ไม่ได้เลี้ยงสุนัขมาร่วมจูงสุนัขเดินกับเรา เธอได้บอกว่าหลังจากที่ได้เห็นสุนัขวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะรู้สึกแย่"

คำกล่าวนี้ยังได้รับการยืนยันจากการค้นคว้าเชิงปริมาณที่พบว่าปัจจัยกระตุ้นจากภายในเช่นความรู้สึกดีในการทำกิจกรรมมีผลมากกว่าปัจจัยกระตุ้นจากภายนอก เช่น ความรู้สึกผิดที่ไม่ได้ทำ19 ในการจูงสุนัขเดิน กุญแจที่นำไปสู่ความสุขของการจูงสุนัขเดินคือความรื่นรมย์ที่ได้เห็นสุนัขวิ่งเล่นอย่างอิสระปราศจากสายจูง ดังนั้นแรงบันดาลใจในการจูงสุนัขเดินคือการที่เจ้าของสุนัขมีสถานที่ให้สุนัขวิ่งเล่นโดยปราศจากสายจูง (รูป 3)

ขนาดของสุนัขเป็นอีกปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการจูงสุนัขเดิน 2021 ผู้ที่เลี้ยงสุนัขขนาดเล็กจะมีการจูงเดินน้อยกว่าสุนัขที่ขนาดโตกว่า แต่ในทางปฏิบัติอัตราการออกกำลังจะแตกต่างกันไปในแต่ละสายพันธุ์ 22 โดยที่สุนัขพันธุ์ใหญ่มักจะมีการออกกำลังที่น้อยกว่าสายพันธุ์อื่น (ตาราง 1) ความเข้าใจของคนทั่วไปที่ว่าสุนัขพันธุ์เล็กต้องการการออกกำลังน้อยกว่าต้องได้รับการแก้ไขให้ถูกต้อง 18

พฤติกรรมที่สุนัขแสดงออกจะส่งผลต่อการจูงเช่นเดียวกันโดยมีสองสาเหตุหลัก

• สุนัขดูไม่ชอบการออกกำลัง
• สุนัขมีนิสัยที่ทำให้การจูงเดินเกิดความตึงเครียด

จากสองสาเหตุที่กล่าวมามันจึงเป็นการง่ายที่เจ้าของจะอนุมานว่าเป็นการดีกว่าที่จะไม่พาสุนัขไปเดินเพราะมันดูตื่นกลัวหรือเกียจคร้าน 18 การมีสุนัขหลายตัว 20 สุนัขแก่ สุนัขป่วย หรือสุนัขที่อ้วนเกินไปล้วนเป็นสาเหตุที่ทำให้เจ้าของไม่อยากจูงสุนัขเดินเช่นกัน 21 แม้กระทั่งการที่มีคนอื่นในครอบครัวที่สามารถจูงสุนัขเดินได้อาจทำให้เจ้าของสุนัขมีความกระตือรือร้นในการจูงสุนัขเดินน้อยลง 21 การทำให้การจูงสุนัขเดินกลายเป็นกิจวัตรประจำวันเป็นสิ่งที่แนะนำจากการศึกษาทั้งในเชิงปริมาณ 23 และเชิงคุณภาพ 18 ท้ายที่สุดคือสถานที่ที่เหมาะสำหรับการจูงสุนัขเดิน 2425 ซึ่งนโยบายและการออกแบบผังชุมชนจากภาครัฐจะช่วยส่งเสริมให้คนออกมาทำกิจกรรมเพิ่มขึ้น (รูป 4)

คำแนะนำในการฝึกสุนัขเพื่อการจูงเดิน

ในฐานะที่ความเห็นของสัตวแพทย์เป็นสิ่งที่เจ้าของเชื่อมั่นให้ความสำคัญ มีหลากหลายวิธีที่สัตวแพทย์สามารถกระตุ้นให้เกิดการจูงสุนัขเดินมากขึ้นได้ซึ่งเกิดประโยชน์ทั้งแก่สัตว์เลี้ยงและเจ้าของ

• แก้ไขความเข้าใจที่ว่าสุนัขขนาดเล็กและสุนัขแก่ไม่ต้องการออกกำลังกายมากนัก หากสัตวแพทย์ตรวจแล้วพบว่าร่างกายสุนัขแข็งแรงพอที่จะเดินได้ สุนัขส่วนมากสามารถเดินได้อย่างน้อย 30 นาทีต่อวัน หรืออาจเดินได้มากกว่านั้น ให้ยกตัวอย่างถึงประโยชน์ของการเดินต่อสุขภาพและคุณภาพชีวิตของสัตว์เลี้ยงได้
• ช่วยเจ้าของสุนัขจัดตารางเวลาการจูงเดินและทำให้เป็นกิจวัตร เจ้าของสุนัขหลายคนมีความปรารถนาที่จะพาสุนัขออกไปเดินแต่ไม่สามารถปฏิบัติได้จริง สัตวแพทย์สามารถช่วยทำให้ความตั้งใจนั้นกลายเป็นจริงได้โดยซักถามถึงเวลาที่เจ้าของสะดวกในการพาสุนัขออกเดิน สถานที่ที่จะพาสุนัขไปเดิน และแนะนำให้เจ้าของลงบันทึกไว้เหมือนการนัดหมายเพื่อการจูงสุนัข หากเจ้าของรู้สึกว่าลำบากในการตื่นเช้าเพื่อออกไปเดินก็ขอให้นำชุดเครื่องแต่งกายที่จะสวมใส่ตอนเช้าออกมาวางไว้ในคืนก่อนหน้าเพื่อที่ความสะดวก ลดความยุ่งยากในตอนเช้า
• ให้คำแนะนำในการฝึกด้วยสายจูงแบบหย่อนและการเรียกสุนัขผู้เขียนมีประสบการณ์ว่าหากสามารถฝึกฝนสองสิ่งข้างบนได้สำเร็จ จะช่วยให้การจูงสุนัขเดินง่ายและสนุกมากยิ่งขึ้น กล่องที่2 และ กล่องที่3 จะมีคำแนะนำที่สัตวแพทย์สามารถบอกเจ้าของสุนัขได้

• แนะนำให้พบผู้เชี่ยวชาญด้านพฤติกรรมหากสุนัขมีปัญหาด้านพฤติกรรมที่รุนแรงเช่นความดุร้าย ปัญหาด้านพฤติกรรมที่รุนแรงเช่นความดุร้ายก้าวร้าวต่อเจ้าของจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของกับสุนัขและลดโอกาสที่เจ้าของอยากจูงสุนัขเดิน ความดุร้ายต่อคนแปลกหน้าและสุนัขตัวอื่นจะยิ่งทำให้การจูงสุนัขเดินตึงเครียดมากขึ้นสำหรับเจ้าของและลดความอยากทำกิจกรรมลง สัตวแพทย์ควรแนะนำให้พบกับผู้เชี่ยวชาญด้านพฤติกรรมสุนัขที่ได้รับการรับรองจากสถาบันที่เป็นที่ยอมรับ ผู้เชี่ยวชาญควรมีประสบการณ์มากพอและใช้วิธีการฝึกแบบให้รางวัล เพราะการฝึกด้วยวิธีการลงโทษหรือใช้ประสบการณ์เชิงลบจะส่งผลให้สุนัขเกิดความหวาดกลัวมากขึ้นและเป็นผลเสียในระยะยาว
• สนับสนุนในการสรรหาสถานที่ที่เหมาะสมในการจูงสุนัขเดิน เจ้าของสุนัขต้องหาสถานที่ที่พวกเขาสามารถจูงสุนัขเดินได้โดยไม่ไกลเกินเพื่อที่จะสอดคล้องกับวิถีชีวิตที่วุ่นวายได้ สัตวแพทย์สามารถแนะนำสวนหรือบริเวณที่ใกล้เคียงกับสถานพยาบาลสัตว์ที่สามารถปล่อยสุนัขวิ่งอย่างอิสระ มีพื้นที่กว้างขวางพอ มีสภาพแวดล้อมที่น่าสนใจสำหรับสุนัข มีเส้นทางเดินที่วนมาบรรจบเพื่อที่เจ้าของสุนัขและสุนัขสามารถเดินสำรวจไปด้วยกันได้ สวนปล่อยสุนัขวิ่งที่มีขนาดเล็กอาจมีผลเสียแก่ทั้งเจ้าของผู้อาจขับรถไปเพื่อปล่อยสุนัขวิ่งเล่นในขณะที่ตนยืนหรือนั่งรอ และแก่สุนัขที่อยู่ในสถานการณ์บังคับให้ต้องใกล้ชิดกับสุนัขตัวอื่นที่มันไม่ชอบ สัตวแพทย์ยังสามารถหาสถานที่ให้แก่เจ้าของหากว่าเจ้าของไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้

กล่อง 2 คำแนะนำในการฝึกจูงเดินแบบหย่อน

เครื่องช่วยฝึก

Harness และ headcollar ที่ขายในท้องตลาดสามารถช่วยฝึกในเรื่องการดึงสายจูงได้ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่คฑาวิเศษที่จะทำให้การฝึกได้ผลในทันทีซึ่งต้องใช้เวลา เครื่องมือที่ดีที่สุดคือ harness ชนิดที่ติดอยู่กับปากของสุนัขและทำให้บังคับทิศทางการเดินได้โดยง่าย (รูป 5) พยายามหลีกเลี่ยง harness ที่ติดอยู่กับคอหรือหัวไหล่เพราะจะทำให้สุนัขดึงสายจูงมากขึ้น

การฝึก

1. หลีกเลี่ยงการรัดสายจูงแน่นเกินจนทำให้สุนัขพยายามดึงฝืน เริ่มจากให้สุนัขยืนข้างเจ้าของทางซ้ายหรือขวา (ด้านใดก็ได้แต่ไม่ควรเปลี่ยนบ่อย) สายจูงไม่ควรตึงหรือหย่อนจนเกินไป เป้าหมายคือให้สุนัขเดินเคียงข้างเจ้าของไม่ใช่เดินนำหน้า (รูป 6)
2. เจ้าของหลายคนใช้ขนมเป็นรางวัลสำหรับการจูงเดินซึ่งสามารถทำได้เป็นครั้งคราว แต่รางวัลที่แท้จริงคือการให้สุนัขได้เดินไปข้างหน้าในทิศที่มันอยากไปเมื่อยืนอยู่ข้างเจ้าของ
3. เมื่อสุนัขกำลังจะก้าวล้ำแนวขาของเจ้าของและสุดสายจูง ให้เจ้าของรีบหยุดเดินและเรียกสุนัขกลับมาอยู่ข้างลำตัว
4. เพื่อให้สุนัขเรียนรู้ว่าการเดินนำเจ้าของเป็นพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ ให้รีบตอบสนองทันทีที่สุนัขกลับมาอยู่ข้างตัวโดยการชมและเริ่มเดินต่อ
5. กระบวนการนี้อาจต้องใช้การฝึกฝนเป็นระยะเวลานานและยากที่จะทำในชีวิตประจำวัน หากเจ้าของสุนัขไม่สะดวกไปเข้าร่วมการฝึกซ้ำๆได้ วิธีที่ง่ายสุดคือเริ่มออกจูงเดิน คำแนะนำคือใช้สายจูงสองชนิด ชนิดแรกเป็นสายจูงที่สุนัขสามารถดึงรั้งได้บ้างแต่ไม่ถึงกับลาก และสายจูงอีกชนิดที่เหมาะกับการจูงเดินแบบถูกวิธี หากมีเวลามากพอให้จูงสุนัขเดินโดยใช้สายจูงที่สุนัขจะไม่ได้รับรางวัลหากมันดึงรั้งแต่หากว่าต้องรีบเร่งในการจูงเดินให้ใช้สายจูงอีกชนิดหนึ่ง

กล่อง 3 คำแนะนำการฝึกเรียกสุนัขกลับมา

1. หากสุนัขไม่รู้จักชื่อของมันเองจะเป็นการยากในการเรียกกลับมา ให้ฝึกการเรียกชื่อสุนัขพร้อมกับการให้อาหารซ้ำไปมา สุนัขจะหันมามองเมื่อถูกเรียกชื่อเพราะคาดหวังที่จะได้ของกิน
2. หลังจากที่สุนัขรู้จักชื่อตัวเอง เจ้าของสามารถสอนให้สุนัขรู้จักคำสั่งว่า “มานี่” ขณะที่สุนัขอยู่ด้านหน้าหรือในพื้นที่ขนาดเล็กโดยไม่มีสายจูง เจ้าของถือขนมไว้ในมือที่ระดับประมาณหัวเข่า เรียกชื่อสุนัขพร้อมกับสั่งว่า “มานี่” แล้วเดินถอยหลัง จมูกของสุนัขควรจะตามมือเจ้าของมาทางด้านหลังขณะที่ถอย เมื่อสุนัขเดินตามได้สามถึงสี่ก้าวจึงหยุดพร้อมกับชมและให้ขนมสุนัข (รูป 7) ทำซ้ำอีกหลายครั้งโดยค่อยๆเพิ่มระยะห่างระหว่างเจ้าของและสุนัขเพื่อที่สุนัขจะได้หันและวิ่งกลับมาในขณะที่เจ้าของถอยหลัง ถ้าสุนัขไม่สนใจให้หยุดแล้วยื่นขนมไปใกล้เพื่อล่อให้สุนัขเข้ามาใกล้มากขึ้นโดยไม่เรียกชื่อสุนัขซ้ำๆ
3. หาผู้ช่วยที่จะจับสุนัขไว้ขณะที่เจ้าของถือขนมให้สุนัขเห็น จากนั้นวิ่งห่างออกไปสักระยะหนึ่ง เจ้าของเรียกสุนัขพร้อมกับให้ผู้ช่วยปล่อยมือที่จับไว้หรือวิ่งมากับสุนัขพร้อมสายจูง (รูป 8) สุนัขจะมีความต้องการวิ่งเข้าหาเจ้าของเพราะเจ้าของคือผู้ที่วิ่งออกห่างมากกว่าสุนัขเดินห่างไปเอง ชมและให้ขนมเป็นรางวัลเมื่อสุนัขวิ่งมาถึงตัว
4. การฝึกที่กล่าวมาจะทำให้สุนัขสามารถกลับมาหาเจ้าของเมื่อถูกเรียกได้ซึ่งเป็นเรื่องที่สำคัญมากที่จะฝึกฝนจนสุนัขวิ่งกลับมาได้อย่างเป็นธรรมชาติเพราะในความเป็นจริงสุนัขจะต้องเลือกระหว่างการกลับมาหาเจ้าของเมื่อถูกเรียกหรือวิ่งหาสิ่งที่น่าสนใจอื่นๆ สิ่งที่สำคัญคือการฝึกให้สุนัขกลับมาจะต้องทำโดยการให้รางวัลเท่านั้น ห้ามใช้วิธีการลงโทษไม่ว่าจะใช้เวลานานเพียงใด ทุกครั้งที่เรียกแล้วสุนัขไม่กลับมา มันจะเริ่มเรียนรู้ที่จะฝ่าฝืนคำสั่ง เจ้าของต้องมีความมั่นใจว่าการเรียกสุนัขในแต่ละครั้งจะมีโอกาสประมาณ 90% ที่สุนัขจะกลับมา หากยังไม่แน่ใจว่าสุนัขจะกลับมาเมื่อเรียกหรือไม่ให้ใช้สายจูงจนกว่าจะฝึกจนมั่นใจ

หากว่าเจ้าของไม่สามารถเดินร่วมกับสุนัขเพราะมีข้อจำกัดทางสุขภาพที่ทำให้ไม่สามารถเดินเป็นระยะทางไกลได้ อย่างแรกที่ควรทำคือปรึกษาแพทย์ว่าสามารถออกกำลังได้มากเพียงใด การเดินมักทำได้ในระดับหนึ่ง อย่างที่สองคือการหากิจกรรมอื่นๆแทนการเดินเช่นการฝึกทำตามคำสั่ง การฝึก agility การละเล่นต่างๆที่จะช่วยให้เจ้าของและสุนัขได้มีกิจกรรมการเคลื่อนไหวร่วมกันซึ่งดีกว่าไม่ได้ทำเลย

การจูงสุนัขเดินมีความสำคัญต่อสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีของทั้งสุนัขและเจ้าของซึ่งควรได้รับการสนับสนุน วิธีที่จะเพิ่มการจูงสุนัขเดินคือการแก้ไขปัญหาด้านพฤติกรรมและการฝึกเพื่อให้การจูงสุนัขเดินมีความง่ายมากขึ้นสำหรับเจ้าของ การจัดการความเชื่อเกี่ยวกับความต้องการการออกกำลังในสุนัขขนาดเล็ก ให้ความรู้เจ้าของสุนัขในการสร้างนิสัยการจูงสุนัขเดิน และจัดหาสถานที่ที่เหมาะสมแก่การเดินให้กับเจ้าของและสุนัข หากปราศจากสุนัขแล้ว ระดับการออกกำลังรวมไปถึงสุขภาพกายและจิตของประชากรจะแย่ลงมาก